۱۳۸۸ اسفند ۹, یکشنبه

دیگرگونه ای که من باشم

این همه که من این روزها و روزهای دیگر نون.الفی دیگرم.نون الفی اجتماعی و سخت کوش و دلسوز و مستحکم و شاد و پر از انگیزه،معلوم است که برای رسیدن به خانه و ولو شدن روی مبل چرمی مشکی و هدفون چپاندن در گوش،نحس شدن و بغض کردن ودلتنگ شدن و روی تخت خوابیدن،سقف نگاه کردن و اشک های نرمه نرمه بیقراری می کنم.مگر چقدر برای تنها ماندن با این خودم که تنها برای خودم قابل تحمل است زمان دارم؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر